وقتی کلمه "مقرون به صرفه" را می شنوید، اولین چیزی که به ذهن می رسد چیست؟ آیا این یک کالای ارزان است؟ چیزی که ارزش پولش را ندارد؟ یا چیزی است که واقعاً می توانید از پس آن برآیید؟
مقرون به صرفه به معنای قابل استطاعت است. این چیزی است که می‌توانید بدون ایجاد ضربه‌ای قابل توجه در کیف پول خود بخرید یا بپردازید. قیمت مناسبی دارد بدون اینکه ارزان باشد.
بیایید به تعریف و چند مثال نگاه کنیم.
در این پست به موارد زیر می پردازیم:
"مقرون به صرفه" واقعاً به چه معناست؟
وقتی کلمه "مقرون به صرفه" را می شنویم، اغلب به چیزی ارزان یا ارزان فکر می کنیم. با این حال، معنای واقعی مقرون به صرفه به سادگی چیزی است که می توان بدون ایجاد فشار مالی آن را پرداخت. به عبارت دیگر، چیزی است که قیمت مناسبی دارد و بانک را خراب نمی کند.
بر اساس فرهنگ لغت انگلیسی، "مقرون به صرفه" صفتی است که چیزی را توصیف می کند که قابل استطاعت است. این بدان معنی است که هزینه کالا یا خدمات خیلی بالا نیست و می توان بدون ایجاد ضربه قابل توجهی در کیف پول آن را خریداری کرد.
نمونه هایی از محصولات و خدمات مقرون به صرفه
در اینجا چند نمونه از محصولات و خدمات مقرون به صرفه که معمولاً خریداری یا اجاره می شوند آورده شده است:
- لباس: لباس های مقرون به صرفه را می توان در بسیاری از فروشگاه ها، چه حضوری و چه آنلاین، یافت. این شامل اقلامی مانند تی شرت، شلوار جین و لباس است که قیمت مناسبی دارند و هزینه زیادی ندارند.
- وعده های غذایی: غذا خوردن در بیرون می تواند گران باشد، اما گزینه های مقرون به صرفه زیادی در دسترس است. رستوران‌های فست‌فود، کامیون‌های حمل غذا و حتی برخی از رستوران‌های نشسته، وعده‌های غذایی ارزان‌قیمتی را ارائه می‌کنند و ضرری ندارند.
- کتاب: خرید کتاب می‌تواند پرهزینه باشد، اما گزینه‌های مقرون به صرفه زیادی وجود دارد. این شامل خرید کتاب های مستعمل، اجاره کتاب از کتابخانه، یا خرید آنلاین کتاب های الکترونیکی است.
- مسکن: مسکن مقرون به صرفه، تدارکاتی برای افراد با امکانات محدود است. این شامل واحدهایی می شود که با هزینه کمتری نسبت به سایر گزینه های مسکن اجاره یا خریداری می شوند.
اهمیت قیمت های مقرون به صرفه در تجارت
برای مشاغل، ارائه قیمت های مقرون به صرفه برای جذب مشتری و افزایش فروش بسیار مهم است. با معقول نگه داشتن قیمت ها، کسب و کارها می توانند طیف وسیع تری از مشتریان را جذب کنند و پایگاه مشتریان وفادار ایجاد کنند.
علاوه بر این، ارائه قیمت های مقرون به صرفه می تواند به کسب و کارها در بازار شلوغ کمک کند. با گزینه های بسیار زیادی که برای مصرف کنندگان در دسترس است، مشاغلی که قیمت های ارزان تری ارائه می دهند ممکن است به احتمال زیاد مشتریان را جذب کرده و درآمد خود را افزایش دهند.
مسکن مقرون به صرفه مسکنی است که برای کسانی که درآمد متوسط خانوار دارند، طبق رتبه بندی کشور، ایالت (استان)، منطقه یا شهرداری توسط یک شاخص مقرون به صرفه مسکن، مقرون به صرفه تلقی می شود. در استرالیا، گروه ملی اجلاس مسکن مقرون به صرفه، تعریف خود را از مسکن مقرون به صرفه به عنوان مسکن ارائه کرد که عبارت است از: «... از نظر استاندارد و مکان مناسب برای خانوارهای با درآمد پایین یا متوسط مناسب است و آنقدر هزینه ندارد که بعید است یک خانوار قادر به تامین آن باشد. سایر نیازهای اساسی بر مبنای پایدار.» مسکن مقرون به صرفه در بریتانیا شامل «مسکن اجاره ای و متوسط اجتماعی است که به خانوارهای واجد شرایط مشخصی ارائه می شود که نیازهای آنها توسط بازار برآورده نمی شود». بیشتر ادبیات مربوط به مسکن مقرون به صرفه به تعدادی از اشکالی اشاره دارد که در امتداد یک زنجیره وجود دارند - از پناهگاه های اضطراری، تا مسکن انتقالی، تا اجاره غیر بازاری (همچنین به عنوان مسکن اجتماعی یا یارانه ای شناخته می شود)، تا اجاره رسمی و غیررسمی، مسکن بومی. و با مالکیت خانه مقرون به صرفه به پایان می رسد. مفهوم مقرون به صرفه بودن مسکن در دهه 1980 در اروپا و آمریکای شمالی رایج شد. حجم فزاینده‌ای از ادبیات آن را مشکل‌ساز می‌دانست. به طور قابل‌توجهی، تغییر سیاست مسکن بریتانیا از نیاز مسکن به تحلیل‌های بازار محورتر از مقرون‌به‌صرفه توسط وایتهد (1991) به چالش کشیده شد. این مقاله به اصولی می‌پردازد که در پس مفاهیم نیاز و استطاعت و روش‌هایی که آنها تعریف شده‌اند، می‌پردازد. این مقاله بر روی مقرون به صرفه بودن مسکن اجاره ای تحت مالکیت و خصوصی تمرکز دارد زیرا مسکن اجتماعی یک دوره تصدی تخصصی است. انتخاب مسکن پاسخی به مجموعه ای بسیار پیچیده از انگیزه های اقتصادی، اجتماعی و روانی است. به عنوان مثال، برخی از خانوارها ممکن است تصمیم بگیرند که بیشتر برای مسکن خرج کنند، زیرا احساس می کنند می توانند هزینه کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است انتخابی نداشته باشند. در ایالات متحده و کانادا، یک دستورالعمل رایج پذیرفته شده برای مقرون به صرفه بودن مسکن، هزینه مسکن است که از 30 درصد درآمد ناخالص خانوار تجاوز نمی کند. زمانی که هزینه حمل ماهانه یک خانه از 30 تا 35 درصد درآمد خانوار بیشتر شود، مسکن برای آن خانوار غیرقابل استطاعت تلقی می شود. تعیین مقرون به صرفه بودن مسکن پیچیده است و ابزار رایج نسبت هزینه مسکن به درآمد به چالش کشیده شده است. به عنوان مثال، کانادا از قانون 25 درصد در دهه 20 به قانون 1950 درصد تغییر وضعیت داد. در دهه 1980 این قانون با قانون 30 درصد جایگزین شد. هند از قانون 40 درصد استفاده می کند.
نتیجه
بنابراین، مقرون به صرفه به این معنی است که شما می توانید چیزی را بدون ایجاد ضربه قابل توجهی در کیف پول خود بپردازید. این یک راه عالی برای توصیف اقلام و خدمات با قیمت مناسب است که مردم معمولاً خرید یا اجاره می کنند.
بنابراین، از استفاده از کلمه "مقرون به صرفه" در نوشته خود نترسید. فقط ممکن است نوشتن شما را جذاب تر کند!
من Joost Nusselder، بنیانگذار Tools Doctor، بازاریاب محتوا، و پدر هستم. من عاشق امتحان کردن تجهیزات جدید هستم و به همراه تیمم از سال 2016 مقالات وبلاگ عمیقی ایجاد کرده‌ام تا به خوانندگان وفادار با ابزار و نکات کاردستی کمک کنم.
